خماری ناشی از مصرف گل (که اغلب به ماریجوانا یا کانابیس نیز اطلاق می‌شود) می‌تواند با علائم و نشانه‌های متفاوتی همراه باشد که بسته به میزان مصرف، متابولیسم فردی و کیفیت ماده مصرفی متغیر است. این علائم ممکن است بر جنبه‌های جسمانی، روانی و شناختی تأثیر بگذارد. در ادامه به برخی از علائم شایع خماری ناشی از مصرف گل اشاره خواهیم کرد.
علائم خماری گل
علائم جسمانی
خستگی و بی‌حالی: احساس خستگی شدید و نیاز به استراحت، حتی پس از خوابیدن طولانی‌مدت.
سردرد: برخی افراد پس از مصرف گل ممکن است دچار سردردهای خفیف تا شدید شوند.
کاهش هماهنگی عضلانی: مشکل در حفظ تعادل و هماهنگی عضلانی.
دهان خشک و چشمان قرمز: کاهش تولید بزاق و قرمزی چشم‌ها از علائم شایع دیگر است.
گرسنگی شدید: افزایش اشتها، که اغلب به آن «پَت» گفته می‌شود، پس از مصرف گل رایج است.
علائم روانی
تغییرات خلقی: نوسانات خلقی، از جمله احساس افسردگی یا اضطراب پس از اثرات اولیه ماده.
احساس اضطراب یا پارانویا: در برخی موارد فرد ممکن است پس از مصرف گل دچار اضطراب یا تفکرات پارانوئید شود.
مشکلات در خواب: اگرچه گل گاهی اوقات برای کمک به خواب مورد استفاده قرار می‌گیرد، خماری آن می‌تواند شامل بی‌خوابی یا خواب آشفته باشد.
علائم شناختی
کاهش تمرکز و حافظه کوتاه‌مدت: مشکل در تمرکز و یادآوری اطلاعات جدید.
مه‌ذهنی: احساس «مه‌ذهنی» یا کندی فکری، که در آن فرد احساس می‌کند ذهنش کاملاً صاف و شفاف نیست.
کاهش سرعت واکنش: تأخیر در واکنش‌های شناختی و جسمی.
روش‌های مقابله با علائم خماری گل چیست؟
استراحت کافی: اطمینان از خواب کافی برای کمک به بازیابی بدن.
مصرف آب فراوان: هیدراتاسیون می‌تواند به کاهش سردرد و دهان خشک کمک کند.
تغذیه سالم: خوردن غذاهای مغذی می‌تواند به بازیابی انرژی کمک کند.
ورزش ملایم: فعالیت فیزیکی مانند پیاده‌روی می‌تواند به بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب کمک کند.
اجتناب از مصرف مجدد: دادن فرصت به بدن برای بازیابی کامل قبل از هرگونه مصرف دوباره.
در صورتی که علائم خماری شدید باشد یا اگر فرد در مدیریت این علائم مشکل دارد، مشاوره با یک متخصص سلامت می‌تواند مفید باشد.
ماده مخدر “گل”، که با نام‌های ماریجوانا، کانابیس و علف نیز شناخته می‌شود از گیاه کانابیس ساتیوا استخراج می‌شود. این ماده به دلیل ترکیباتی به نام کانابینوئیدها، به خصوص تتراهیدروکانابینول (THC)، اثرات روانگردان دارد. کانابیس می‌تواند به صورت دود، بخار یا از طریق خوراکی‌های حاوی این ماده مصرف شود و اثرات مختلفی بر روی بدن و ذهن دارد.
تاریخچه ماده مخدر گل
کانابیس یکی از قدیمی‌ترین مواد مخدری است که بشر از آن استفاده کرده است، با سوابقی که به هزاران سال پیش بازمی‌گردد. در طول تاریخ این ماده به دلایل مختلفی از جمله مراسم مذهبی، دارو و به عنوان یک ماده تفریحی مورد استفاده قرار گرفته است.
اثرات روانی و جسمانی ماده مخدر گل
اثرات روانی: مصرف کانابیس معمولاً باعث احساس رضایت، آرامش و خوشی می‌شود، اما می‌تواند منجر به اضطراب، پارانویا یا افسردگی نیز بشود. تاثیرات آن بستگی به دوز مصرفی، روحیه فرد و محیط اطراف دارد.
تاثیرات جسمانی: شامل چشمان قرمز، دهان خشک، افزایش ضربان قلب، کاهش هماهنگی حرکتی و افزایش اشتها می‌شود.
مصرف پزشکی و تفریحی
کانابیس هم به صورت پزشکی و هم به صورت تفریحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها و ایالت‌ها، مصرف پزشکی آن برای درمان بیماری‌ها و شرایطی مانند دردهای مزمن، گلوکوم، اسپاسم‌های عضلانی ناشی از ام اس و حالت تهوع ناشی از شیمی‌درمانی قانونی است.
مسائل قانونی و اجتماعی
وضعیت قانونی کانابیس در سراسر جهان متفاوت است. در حالی که برخی از کشورها و ایالات در ایالات متحده مصرف تفریحی یا پزشکی آن را قانونی کرده‌اند در بسیاری از نقاط جهان همچنان غیرقانونی است و می‌تواند منجر به مجازات‌های سنگین شود.
اعتیاد و وابستگی
گرچه کانابیس کمتر از مواد مخدر دیگر اعتیادآور است، اما استفاده مکرر از آن می‌تواند به وابستگی روانی و در برخی موارد وابستگی فیزیکی منجر شود. ترک کانابیس بعد از مصرف طولانی‌مدت می‌تواند باعث علائم خماری مانند بی‌خوابی، اضطراب و تغییرات خلقی شود.
کانابیس یک ماده مخدر با قابلیت‌ها و خطرات مختلف است. در حالی که برای برخی از افراد ممکن است فواید پزشکی داشته باشد، مصرف بی‌رویه و غیرقانونی آن می‌تواند به مشکلات سلامتی، اجتماعی و قانونی منجر شود. تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد مصرف کانابیس و در نظر گرفتن تمام جوانب مثبت و منفی آن ضروری است.